چند خبر از تئاتر/ مسعود رایگان با «لاسارو» در ایرانشهر
تاریخ انتشار: ۶ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۲۹۳۷۵۲
نمایش «لاسارو» به کارگردانی مسعود رایگان، اجرای یک مونولوگ در عمارت رو به رو و تمدید چند نمایش از مهمترین خبرهای تئاتری ششم دیماه هستند.
به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی نمایش، «لاسارو» به ترجمه، طراحی و کارگردانی مسعود رایگان از جمعه هشتم دی ماه در تماشاخانه ایرانشهر، سالن استاد سمندریان روی صحنه خواهد رفت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این نمایش که توسط ملچیور شدلر آلمانی نگاشته و دراماتورژی شده، برگرفته از رمان «لازاریلو» تُرمسی یکی از رمانهای قرون وسطی اسپانیا است. لازاریلو اولین رمان پیکارِ(Picaresque Novel) قرن چهارده اسپانیا است.
در خلاصه داستان نمایش آمده است: «لاسارو کودکی است که توسط مادرش به مرد کوری فروخته میشود، این اتفاق شروع فراز و نشیبهای زندگی لاسارو است».
مسعود رایگان که دی ماه گذشته «فرشته مرگ» را با بازی نسیم ادبی و توماج دانش بهزادی در تالار حافظ بهروی صحنه برده بود، دی ماه امسال نمایش «لاسارو» را با بازی کامبیز امینی، بانیپال شومون، فروغ قجابگلی، نوشین اعتماد، اویس خلیل زاده، محسن عیدی، یوسف محوی، نیما مظاهری، مهسا اصغری و آرزو تاج نیا در تماشاخانه ایرانشهر بهروی صحنه خواهد برد.
دیگر عوامل نمایش عبارتند از: مشاور کارگردان: رویا تیموریان، دستیاران کارگردان: امیر دلفانی ، نوشین اعتماد، ساخت و طراحی موسیقی: علی سینا رضانیا، طراح صحنه: مسعود رایگان، طراح لباس: الهام شعبانی، برنامهریز: نوشین اعتماد، طراح نور: کیوان معتمدی، طراح دکور: امیرحسین باباییان، طراح گریم: امید گلزاره، مدیر صحنه: اویس خلیلزاده، عکاس: ماهور موسائیان، روابط عمومی و تبلیغات: وحید نظربیگی و آیدا اورنگ، تصویربردار و تدوینگر: سامان رستمی، گرافیست: لینا خلیقی.
نمایش«لاسارو» از هشتم دی ماه در دو سانس ۱۸ و ۲۰:۳۰ در تماشاخانه ایرانشهر، سالن استاد سمندریان واقع در خیابان طالقانی، خیابان شهید موسوی شمالی به مدت یک ماه روی صحنه میرود.
اجرای یک مونولوگ در عمارت رو به رو
عمارت روبهرو از چهارشنبه ششم دی ماه میزبان مونولوگ «نمایشگاه گرفیتی یاسی، گالری آنینا نوزی، محلهی سوهو، نیویورک» است.
این نمایش به کارگردانی و نویسندگی علی فرشچی و یاسمن مرادی و همچنین نقش آفرینی شادی کرم رودی و صدا پیشگی بانیپال شومون در این تماشاخانه روی صحنه می رود.
یاسمن مرادی نویسنده و کارگردان این نمایش در مورد چگونگی شکل گیری ایده اصلی «نمایشگاه گرفیتی یاسی، گالری آنینا نوزی، محلهی سوهو، نیویورک» اینطور توضیح می دهد:« ایده اصلی نمایش ما بر گرفته از جمله اندی وارهول است که می گوید در آینده هر کسی برای ۱۵ دقیقه به شهرت می رسد. برخورد ما با این جمله همزمان بود با برپایی نمایشگاه آثار گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران. ما اکثر هنرمندان آن نمایشگاه را می شناختیم بدون آنکه بدانیم کدام اثر متعلق به کدام هنرمند است. در حقیقت شهرت از یک جایی به بعد ارتباطش را با دلیل و مبدا قطع می کند و به مفهومی مجزا تبدیل می شود. ایده اصلی نمایش از این گزاره شکل گرفت. ما برای خلق کاراکتر و موقعیت ها تحقیقات زیادی کردیم و اصرار داریم بسیاری از تکه های نمایش مستند است.»
از دیگر دست اندرکاران این نمایش میتوان به طراح صدا و آهنگساز : حانیه موسوی، طراح صحنه : فراز مدیری، طراح پوستر : میرزا حمید و گروه کارگردانی : آوا علوی و شجاع گیاهی اشاره کرد.
«نمایشگاه گرفیتی یاسی، گالری آنینا نوزی، محلهی سوهو، نیویورک» از روز چهارشنبه ششم دی ماه ساعت ۱۸ در عمارت روبهرو به روی صحنه می رود.
اجرای مجدد «در انتظار آدولف» در تئاتر مستقل تهران
به گزارش روابط عمومی، نمایش «در انتظار آدولف»، این نمایش پس از اجرا در تماشاخانه ایرانشهر برای بار دوم در سالن تئاتر مستقل تهران روی صحنه می رود.
نویسنده این نمایش ماتیو دلاپرته، الکساندر دلاپاتلیر، و مترجم، دراماتورژ و کارگردان آن علیرضا کوشک جلالی است.
در نمایش «در انتظار آدولف»، بازیگرانی چون اشکان خطیبی، آناهیتا درگاهی، حسین امیدی، آوا شریفی و رضا مولایی ایفای نقش می کنند.
در خلاصه این نمایش چنین آمده است: در یک مهمانی دوستان عزیزتر از جان، بیان «یک شوخی بیمزه» باعث میشود تا قبرها شکافته شوند و ارواح خبیثه شروع به رژه رفتن کنند. در طی بحثها ماسکهای «تفاهم و دوستی» بیرحمانه بر زمین میریزند. موقعیتهای ابزورد و گروتسک، همراه با آتشفشانی از دیالوگهای گزنده و بینظیر که یادآور سنت کمدیهای انتقادی/ اجتماعی فرانسه است، ازجمله مولیر، بخصوص یاسمینا رضا، با ضربآهنگ نفسگیری نمایش را به جلو میبرند و ما را به هزارلای افکار شیطانی روشنفکران نئاندرتال نزدیک میکند. فرانسویان در ژانر «طنز گزنده اجتماعی» در جایگاه ویژهای قرار دارند.
در دوره اول اجرای «در انتظار آدولف» ۶۸۰۰ نفر از این نمایش دیدن کردند. دور جدید اجرای آن هم از روز ۱۲ بهمن ماه آغاز می شود و هرشب ساعت ۲۱ در سالن تئاتر مستقل تهران روی صحنه می رود.پیش فروش بلیت های این نمایش از روز شنبه نهم دی ماه آغاز می شود.
سایر عوامل این نمایش عبارتند از: طراح صحنه و دکور: امیرحسین دوانی، طراح لباس: آناهیتا درگاهی ، مدیر طراحی گرافیک و تبلیغات: سهیل دانش اشراقی، طراح صدا: روزبه خورزنی، دستیار کارگردان و منشی صحنه: شکوفه داوودی ، طراح گرافیک: حامد حکیمی، عکاس: مصطفی پیرهادی، مدیر روابط عمومی: سارا فرجی، بازاریابی: کافه تئاتر مستقل تهران، دستیار تهیه و مدیر صحنه: مهرداد تقوی ،دستیار صحنه: مهسا اسلامی، سجاد طاهری، دستیار تولید: سجاد بشکار ،دستیاران طراح صحنه: میثم سلیمانی، نگین سلیمانی، محمد غضنفری، سوزان عظیمی، ساخت دکور: امیرحسین بابائیان، احمد بابائیان، محمد حسن درباغی، هوراد بابائیان، ساخت سردیس: میلاد صالحی و خدمات: محمد حق گو.
تمدید نمایش «یک زندگی بهتر»
به گزارش روابط عمومی نمایش، نمایش «یک زندگی بهتر» به نویسندگی مسعود هاشمینژاد، دراماتورژی محمدامیر یاراحمدی و کارگردانی شهابالدین حسینپور به دلیل استقبال مخاطبان به مدت ده شب تمدید شد. این اجرا تا ۲۰ دی ماه بر صحنه خواهد بود.
خسرو شهراز، شمسی صادقی، سامان دارابی، مجید نوروزی و سارا رسولزاده در این اثر نقشآفرینی میکنند.
نمایش «یک زندگی بهتر» قصه خانوادهای است که تحت فشار شدید مالی قصد دارد از موقعیت ویژه پدر سوءاستفاده کند.
نمایش «یک زندگی بهتر» هر شب ساعت ۲۰:۳۰ در سالن شماره ۲ تماشاخانه پالیز واقع در خیابان کریمخان، خیابان عضدی (آبان جنوبی)، خیابان سپند، پلاک ۶۹ به صحنه میرود.
«من یه زنم، صدامو میشنوین؟» تمدید شد
به گزارش روابط عمومی مرکز تئاتر مولوی، نمایش «من یه زنم، صدامو میشنوین؟» به کارگردانی کاملیا غزلی به دلیل استقبال تماشاگران به مدت ۷ شب دیگر تمدید شد. اجرای این نمایش که محصول بدنه تئاتر دانشگاهی کشوراست، تاروز جمعه، ۱۵ دیماه ادامه خواهدداشت.
پیشتر کاملیا غزلی کارگردان این اثر، درباره قصه نمایش «من یه زنم، صدامومیشنوین؟» گفت: ما در این نمایش از یک جنگ حرف میزنیم، جنگی که صدایش به گوش نمیرسد، صدایی که قرنها زیر برف و سرما یخ زده،صدایی که حتی از پژواکش هراسانیم.
علاقمندان برای دیدن این نمایش که همه روزه -به جزشنبهها- ساعت۱۹ به صحنه میرود، میتوانند به مرکز تئاتر مولوی دانشگاه تهران به آدرس خیابان انقلاب، خیابان ۱۶ آذر، جنب باشگاه دانشجویان، مرکز تئاتر مولوی مراجعه کنند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۲۹۳۷۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نونزدهمین مراسم «شب کارگردان» برگزار شد/ آرزوی نویدمحمدزاده چه بود؟
نوزدهمین مراسم «شب کارگردان» انجمن صنفی کارگردانان تئاتر ایران و آئین نکوداشت اکبر زنجانپور، عصر امروز نهم اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ در خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
حمود دولتآبادی، فریبرز گلبن، اسماعیل خلج، اصغر همت، ایرج راد، حبیب رضایی، مسعود دلخواه، مهدی میامی، کاظم هژیرآزاد، مجید امرایی، محسن بهرامی، از حاضران در این مراسم بودند.
در ابتدای این مراسم شهرام گیلآبادی رئیس انجمن صنفی کارگردانان تئاتر گفت: امروز روز تولد استاد حمید سمندریان است. خاطرات فراوانی با نام بردن از حمید سمندریان به عنوان نشانه و تلنگر در ذهن ما ایجاد میشود. هیچ لحظهای در تئاتر ایران ایشان از ذهن ما فراموش نمیشود.
وی ادامه داد: انجمن با مرور ملاکهای مختلف در طول سال به این نتیجه رسید که مدالیوم و نشان عالی خود را به استاد اکبر زنجانپور چهره تأثیرگذار تئاتر ایران اهدا کند. انجمن به دلایل حمایتی قصد دارد به خاطر منش فکری و کاریشان از ژاله علو، علیرضا کوشکجلالی و علی شمس نیز قدردانی کند.
وی افزود: خوشحال و خرسندیم که با سختی در کنار دوستانمان ایستادیم و هیچ تحمیلی را نپذیرفتیم و با استقلال و به پشتوانه بزرگان تئاتر پیش میرویم. تئاتر عرصه نقد، تحلیل و حقانیت است.
گیلآبادی بیان کرد: سال قبل مدالیوم انجمن به آتیلا پسیانی اهدا شد که دیگر در میانمان نیست. یادش را گرامی میداریم.
سپس تصاویری از مراسم هجدهمین «شب کارگردان» و سخنان زندهیاد آتیلا پسیانی نمایش داده شد.
در ادامه احسان حاجیپور دبیر مراسم متن لوح قدردانی از علی شمس را قرائت کرد و سپس با حضور صدرالدین زاهد از علی شمس قدردانی شد.
علی شمس روی سن آمد و گفت: ممنونم که انجمن به یاد من بود. من حرفی نمیزنم که جشن امشب به حاشیه نرود. امیدوارم مسیر چرخ روزگار به شکل دیگری بچرخد که هر کدام از ما تئاتر مدنظر خود را روی صحنه ببریم و هیچ رنج و عذابی گریبانمان را نگیرد.
در ادامه آرش دادگر عضو هیأتمدیره انجمن صنفی کارگردانان تئاتر روی صحنه رفت و ضمن قرابت متن لوح قدردانی علیرضا کوشکجلالی گفت: یک سال پیش تماس تلفنی داشتم و کارگردان بزرگی با من تماس گرفت. از لقب استاد برای او استفاده کردم ولی او گفت که از واژه استاد استفاده نکن. علیرضا کوشک جلالی برای من همچنان استاد است و اعتبار بینالمللی به تئاتر ایران داده است.
سپس پیام صوتی ژاله علو برای حاضران در مراسم پخش شد. وی در ابتدای این پیام از اینکه به دلیل کسالت نتوانسته در جمع حضور پیدا کند، عذرخواهی کرد.
وی در ادامه پیام خود یادآور شد: هنر والای تئاتر برای من ارزشمند بوده و با اشتیاق تمام کار هنر را دنبال کردم. من کار تئاتر را از ۱۳۲۷ در تئاتر تهران شروع کردم. سپس در تئاتر فردوسی و پس از آن در تئاتر فرهنگ به ایفای نقش پرداختم.
وی به ذکر نام کارگردانها و نمایشهایی که همکاری داشت پرداخت و یادآور شد: در ادامه در سینما و رادیو نیز فعال شدم.
علو تاکید کرد: فکر میکنم بزرگترین ارزش برای هر هنرمندی این است که نتیجه کارهای خود را توسط مردم ببیند. خوشحالم کارهایی کردم که همچنان بین مردم به نیکی از آن یاد میشود و خوشحالم کارهایی کردم که مردم از آنها راضی هستند.
در ادامه اصغر همت لوح قدردانی از کوشکجلالی را به وی اهدا کرد.
سپس محمد رحمانیان روی صحنه حضور پیدا کرد و بخشی از نمایش رادیویی «روزهای رادیو» را که اشارهای به ژاله علو و رقیه چهرهآزاد داشت، خواند.
وی خطاب به کوشکجلالی گفت: حضور تو برای تئاتر ایران مانند یک معجزه است، بمانی برایمان.
سپس متن لوح قدردانی از ژاله علو را قرائت کرد و ایرج راد به نمایندگی از ژاله علو لوح و نشان مدنظر را دریافت کرد.
در این بخش از مراسم، هایده حائری خطاب به حاضران در مراسم گفت: من از مردم قدردانی میکنم که قدر هنرمندانشان را میدانند و در این مراسم حضور پیدا کردند. هنرمندان تلاش میکنند با فعالیتهای خود هنر را پیش ببرند گرچه همه چیز بر علیهشان است.
حائری در ادامه به طنز بیان کرد: حیف است که جایزه ژاله علو عزیز را ۲ آقا بگیرند، به همین دلیل آمدم و جایزه ژاله علو عزیز را میگیرم.
در این بخش از مراسم تصاویری از گفتوگوی محمد رحمانیان با اکبر زنجانپور پخش شد که طی آن زنجانپور به ذکر خاطراتی از نحوه حضور خود در عرصه بازیگری و تجربه همکاری با حمید سمندریان و جمیله شیخی پرداخت.
سپس محمود دولتآبادی روی صحنه رفت و یادی از مهدی فتحی به عنوان دوست مشترک خود و زنجانپور کرد و گفت: روزی مهدی به اکبر گفت کسانی که هنر کار نمیکنند چه میکنند؟ من در عجب بودم از افقی که پیش روی این ۲ عزیز شکل گرفته است. اکبر سعی کرده که همیشه هنر بورزد ولی موانع خیلی وقتها اجازه نداده است. این اجتماع به نشانه دوستی و ارادت به هنرمندان تئاتر تشکیل شده و بسیار گرامی است.
وی یادآور شد: لازم نیست که حتماً چیزی بشود. همین که سرپا هستید و همین شبها را برپا میکنید یعنی شدن. امیدوارم همیشه پاینده باشید.
سپس محمد رحمانیان مجدداً روی صحنه رفت و گفت: اولین بار استاد را در «آتش بدون دود» و سپس در کارهای تلویزیونی دیدم. بعد از آن تماشای نمایش «همه پسران من» به کارگردانی اکبر زنجانپور باعث شد بفهمم که در زندگی به جای درستی رسیدهام. کار درخشانی بود که لحظهلحظهاش کلاس درس بود.
وی خطاب به زنجانپور تاکید کرد: از صمیم قلبم خیلی از شما متشکرم آقای زنجانپور.
سپس تصاویری از نمایش «چشم اندازی از پل» به کارگردانی حمید سمندریان در سال ۱۳۵۱ پخش شد که اکبر زنجانپور در جوانی خود در آن به ایفای نقش پرداخته بود.
در ادامه مسعود دلخواه نیز روی صحنه رفت و گفت: اکبر زنجانپور مثل هیچ کسی نیست؛ بازیگر و کارگردانی توانا و از همه مهمتر انسانی شریف و دوستداشتنی است.
وی تاکید کرد: اکبر زنجانپور بودن ساده نیست و دشوار است، از این رو صحبت کردن درباره او هم دشوار است.
دلخواه یادآور شد: وقتی نمایش «سیزوئه بانسی مرده است» با کارگردانی رکنالدین خسروی را دیدم، بازی اکبر زنجانپور حیرتزدهام کرد.
وی تصریح کرد: حق اکبر زنجانپور این است که جایزهای به نام وی به بازیگران تئاتر اهدا شود.
نوید محمدزاده دیگر سخنران این مراسم بود که گفت: وقتی قرار باشد درباره استاد صحبت کنم، خجالت میکشم. خیلی دوستتان دارم. امیدوارم قسمت باشد تا روی صحنه با شما نفس بکشم و قسمت باشد روی صحنه تئاتر از شما یاد بگیرم.
سپس شهرام گیلآبادی مجدداً روی صحنه رفت و عنوان کرد: در بیش از ۳۰ سالی که در رادیو بودم، صدای رامین فرزاد از گوشم خارج نمیشود که ته مانده غذاها را به گربهها میداد و برایشان «هملت» میخواند. سعادت این را داشتم که تجربه حضور در خدمت بزرگان را داشته باشم. مهدی فتحی روبهروی دیوار میایستاد و دیالوگهای خود را مرور میکرد. ما با حکمتهای مختلف از جمله آموزش در رادیو مواجه بودیم.
وی یادآور شد: دیدن حرکات معلم بزرگی، چون اکبر زنجانپور درسهای بزرگی برای من داشت. چیزی که از این نسل بزرگ عاید من شد این بود که نظم توسعه فکری، دانایی و درایت، سکوت را به همراه میآورد. استاد زنجانپور با اندیشه و آثار خود عالم دیگران را ارتقا داد. اکبر زنجانپور در عالم هنر از آبروهای زمین است.
در ادامه پرویز ممنون روی صحنه حضور پیدا کرد و گفت: من از خاطرات هنرجویی و دانشجویی اکبر میگویم. اولین بار که دعوت شدم برای تدریس در دانشگاه، نمایشی را از بهمن فرسی دیدم و اکبر زنجانپور نقش اصلی را بازی میکرد. مونولوگی طولانی داشت و من تحت تأثیر صدا و بیان اکبر زنجانپور قرار گرفتم.
وی یادآور شد: اکبر از جمله ۴ نفری بود که در دانشگاه به آنها عشق میورزیدم و آخری آذر فخر بود که رفت. من و اکبر اختلاف سنی زیادی نداشتم.
ممنون تاکید کرد: زنجانپور بدون شعار کار میکرد. فردی با شخصیت بود که برای هم حرمت قائل بودیم. اکبر همیشه محترم و بسیار جدی بود.
اکبر زنجانپور در ادامه و در میان تشویق همگان روی صحنه رفت و گفت: این تعریفها مسؤولیت آدم را زیاد میکند، اینکه هنر و نخ مرتبط هنر یعنی مخاطب را جدی بگیریم. ما تلاش میکنیم تا ارتباط نانوشته و ناگفته را در تئاتر ایجاد کنیم.
وی تاکید کرد: وظیفه ما هنرمندان تئاتر این است که تصویری که دیده نمیشود بسازیم و آنچه شنیدنی نیست بشنویم و به مخاطب ارائه دهیم. زمانی به این مهم میرسیم که کمتر حرف بزنیم.
زنجانپور تصریح کرد: هنریک ایبسن میگوید قویترین انسان کسی است که تنهاترین است. بگردیم و تنهاییهای خود را پیدا کنیم.
در پایان این مراسم گیلآبادی متن لوح قدردانی از زنجانپور را قرائت کرد و نکوداشت اکبر زنجانپور با حضور محمود دولتآبادی، محمد رحمانیان، پرویز ممنون، ایرج راد، اسماعیل خلج و چند تن از چهرههای هنری برگزار شد.
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاتر